ഇരുളിൽ മറഞ്ഞ സന്ധ്യ, എന്നും എന്റെ മൌനത്തെ ഓർമകളുടെ ജ്വാലയിലെക്കു  വലിച്ചെറിയുന്നു. ആരുമറിയാതെ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ നിലാമഴ..എന്തോ പറയുവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു.. ഹൃദയത്തിന്റെ താളപ്പിഴകളിൽ അവ അലിഞ്ഞു തീർന്നു .നിൻറെ  നിശ്വാസങ്ങൾ  ഓർമകളെ  വാചാലതയിലേക്ക്  വഴിമാറ്റി . വിടപറയുന്ന ഈ നിമിഷം, ജീവിതം ഇനിയും ബാകി നില്കുന്നു.നിന്റെ മിഴികളിൽ വീണുടഞ്ഞ എന്റെ മോഹങ്ങൾക്  ഇന്ന് ചിറകുകൾ നഷ്ടപെട്ടു .ഇനിയും മറവി എനിക്ക് അന്ന്യമായ് തന്നെ തുടരുന്നു. പലതും മറക്കുവാനും...ഒന്നും മറയ്ക്കുവാതിരിക്ക്യാനും  ഇതാ ശൂന്യതയിലേക്ക് ഒരു സ്പന്ദനം കൂടി..

പ്രണയത്തിന്റെ നോവില്‍ തിരിച്ചറിഞ്ഞ സത്യങ്ങളുടെയും യാഥാര്ത്യങ്ങളുടെയും അനുഭവമെന്ന തീജ്വാല, പ്രണയമെന്ന പനിനീര്‍പൂവിന്റെ മുള്ളുകള്‍ തന്നെ വേദനയെക്കാള്‍ ഉപരി കാഴ്ചകള്‍ക്ക് കരുത്തും ജീവിതത്തിനു കരുതലും നല്‍കി... 

വഴിത്താരകള്‍ ഒഴിഞ്ഞു.കാലം പിന്നോട്ട് പോയി തുടങ്ങി.തിരിച്ചറിവുകള്‍ തിരമാലകളായി മനസ്സില്‍ അലയടിക്കുന്നു. മോഹങ്ങളും പ്രതീക്ഷകളും സ്വപ്നമെന്ന മൂടുപടമാനെന്നു മനസ്സിലാക്കാന്‍ വൈകി.ഇനിയൊരു കാത്തിരിപ്പിനു വേദിയില്ല. ജീവിതമെന്ന ആഗ്രഹങ്ങളുടെയും ആസക്തികളുടെയും പരീക്ഷണത്തെ തെല്ലും പരിഭവമില്ലാതെ , നിറഞ്ഞ മനവും വിടര്‍ന്ന മിഴികളുമായി നേരിടാന്‍ ഒരുങ്ങുന്നു.വൈകിയിട്ടില്ല,... 

                                                - സഹയാത്രികൻ 

                                                  യദുകൃഷ്ണൻ